بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ

رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَ يَسِّرْ لِی أَمْرِی وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِی يَفْقَهُوا قَوْلِي‏

یکی از امتیازهای امام حسین«سلام‌الله‌علیه» اینست که حضرت مهدی«عجلّ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» از نسل اوست، چنان‌که نُه نفر از ائمۀ طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» نیز از نسل اوست و پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» روی این خیلی پافشاری داشتند. بعضی اوقات امام حسین را روی زانو می‌نشاندند و گریه می‌کردند و او را می‌بوسیدند و می‌فرمودند که تو امام هستی. پدرت امام است و تو کسی هستی که نُه نفر از ائمه از نسل توست. تو کسی هستی که مهدی از نسل توست: «إِنَّهُ الْإِمَامُ ابْنُ الْإِمَامِ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِهُ أَئِمَّةٌ أَبْرَارٌ أُمَنَاءُ مَعْصُومُونَ وَ التَّاسِعُ قَائِمُهُمْ»^[1]

گاهی هم می‌فرمودند یا حسین! «أَنْتَ الْإِمَامُ ابْنُ الْإِمَامِ أَبُو الْأَئِمَّةِ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِكَ أَئِمَّةٌ أَبْرَارٌ وَ التَّاسِعُ مَهْدِيُّهُمْ يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا»^[2]

می‌فرمود نهم از فرزندان تو مهدی«روحی‌فداه» است که به واسطۀ او ظلم از جهان برداشته می‌شود و عَلَم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می‌شود و عدالت سر تا سر جهان را می‌گیرد.

قضیۀ لوح نیز قضیۀ فوق‌العاده شیرینی است. امام باقر«سلام‌الله‌علیه» به آن افتخار می‌کردند و آن لوح هم الان خدمت حضرت مهدی«عجلّ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» است. وقتی امام حسین به دنیا آمده، خدا آن را به توسط جبرئیل برای حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» هدیه فرستاده است. جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید من رفتم خدمت حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» در وقتی که امام حسین«سلام‌الله‌علیه» به دنیا آمده بود و دیدم لوحی فوق‌العاده نورانی می‌درخشد. حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» فرمودند این از طرف خداست و اسامی ائمۀ طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» با القاب خاصی در این لوح هست و بالاخره اسماء اهل‌بیت و چهارده معصوم«سلام‌الله‌علیهم» با تشریفاتی در این لوح هست. می‌گوید من از حضرت زهرا اجازه گرفتم و برداشت کردم و لوح را به حضرت زهرا دادم. از روایات فهمیده می‌شود چندین چیز ارث است خدمت حضرت مهدی«عج لّ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» و یکی همین لوح مقدس است.

جابر می‌گوید روزی آقا امام باقر«سلام‌الله‌علیه» مرا خواستند. رفتم خدمت امام باقر«سلام‌الله‌علیه» و آقا امام باقر فرمودند آن لوح را دیدی؟ گفتم: بله. یکی از افتخارهای من اینست که لوحی که از طرف خدا به واسطۀ جبرئیل برای حضرت زهرا هدیه آورده شده، دیدم و برداشت کردم. آقا امام باقر فرمودند آن لوح پیش ماست و تو آن نوشته‌ات را بگیر تا من از بر برایت بخوانم. می‌گوید آن نوشته را آورده بودم و معلوم است که ارزش فوق‌العاده‌ای پیش جابر داشته است. دیدم امام باقر«سلام‌الله‌علیه» لوح را از حفظ از اول تا آخر خواندند و افتخار می‌کردند که این لوحی است که از طرف خدا به واسطۀ جبرئیل برای حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» هدیه آورده شده در وقتی که امام حسین«سلام‌الله‌علیه» به دنیا آمده است.^[3] این هم یکی از امتیازهای بزرگ امام حسین است که برای هیچ کس نبوده است.

یکی از امتیازها همین است که این لوح از طرف خدا به واسطۀ جبرئیل برای حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» آمده در تولد امام حسین و در آن اسماء چهارده معصوم با تشریفات و خصوصیاتی آمده است. برای هرکدام ائمۀ طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» یک خصوصیت آمده و برای خصوصیت مهدی«عجلّ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» همین است که  به دست او ظلم نابود می‌شود و به دست او پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می‌شود. باز از امتیازها اینست که اسم آورده شده که این از نسل امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است. یعنی نهمین از فرزندان امام حسین، مهدی است. امام حسین از این نظر دو امتیاز دارد؛ یکی اینکه أبُ الأئمه است و این مختص به امام حسین است. یکی هم اینکه مهدی«عجلّ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» از این نُه نفر است. پیغمبر اکرم افتخار می‌کردند که «وَ هُوَ التَّاسِعُ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ»،^[4] یا «التَّاسِعُ‏ مِنْ‏ وُلْدِكَ‏ يَا حُسَيْنُ هُوَ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ».[5]

روایات فراوانی هست و حتی بیش از سیصد روایت هم سنی نقل کرده و هم شیعه بدین مضمون که: «وَ التَّاسِعُ مَهْدِيُّهُمْ يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا»^[6] به دست مهدی و به عبارت دیگر به دست ما شیعیان و به رهبری مهدی«عجلّ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف»، دنیا گلستان می‌شود. به دست ما و به رهبری مهدی، پرچم اسلام روی کرۀ زمین افراشته می‌شود و عدالت سرتاسر جهان را می‌گیرد. یک دنیا منهای ظلم می‌شود.

امام«سلام‌الله‌علیه» برای همین به کربلا آمد اما نشد و نگذاشتند، اما بالاخره باید آنچه امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می‌خواسته جامۀ عمل بپوشد. امام«سلام‌الله‌علیه» می‌خواست یک دنیا عدالت درست کند اما نشد. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می‌خواست ظلم را از جامعه بردارد اما نشد. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» می‌خواست قوانین اسلام در میان مردم پیاده شود، اما نشد و نگذاشتند و امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را کشتند. امام حسین اصلاً از مدینه آمد برای اینکه قوانین اسلام زنده شود. می‌فرمود: «أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا يُعْمَلُ بِهِ وَ أَنَ‏ الْبَاطِلَ‏ لَا يُتَنَاهَى‏ عَنْهُ لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ فِي لِقَاءِ اللَّهِ مُحِقّاً فَإِنِّي لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ لَا الْحَيَاةَ مَعَ الظَّالِمِينَ إِلَّا بَرَما»[7]؛  ای مردم! ببینید که ظلم عالم اسلام را گرفته است. به حق عمل نمی‌شود و از باطل نهی نمی‌شود. در جامعۀ اسلامی امر به معروف و نهی از منکر نیست و مرگ برای من بهتر از شربت است. من قیام می‌کنم برای اینکه ظلم را از بین ببرم. من قیام می‌کنم برای اینکه باطل را از بین ببرم و حق را رو بیندازم. من قیام می‌کنم برای اینکه سیرۀ پیغمبر«صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم» و سیرۀ امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» در میان مردم منتشر شود: «وَ أَنِّي لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ‏ الْإِصْلَاحِ‏ فِي أُمَّةِ جَدِّي ص أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّي وَ أَبِي‏ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع‏»[8]

ای مردم! من قیام می‌کنم، برای این نیست که ریاستی به دست بیاورم. قیام من برای این نیست که العیاذبالله شورشی در میان مسلمان‌ها درست کنم، بلکه قیام من برای امر به معروف و نهی از منکر است. قیام من اینست که سیرۀ پیغمبر و علی بن أبی طالب را زنده کنم. با این هدف آمد اما نشد و نگذاشتند و بالاخره امام حسین را کشتند. این سیره و این هدف باید زنده شود و در آن لوح در روایات دیگر می‌گوید این به دست پسر امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است یعنی به دست مهدی«عجلّ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشّریف» است که «به یملأ الله الأرض قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جورا».

امام حسین«سلام‌الله‌علیه» خصوصیاتی دارد که ان‌شاء‌الله در این چند روز مقداری دربارۀ این خصوصیات صحبت می‌کنم و از جمله خصوصیات همین است که پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» روی این خصوصیت خیلی پافشاری دارد و روی منبر در میان مردم امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را در بغل می‌گیرد و روی زانو می‌نشاند و تعریف امام حسین را می‌کند که یا حسین! «أَنْتَ الْإِمَامُ ابْنُ الْإِمَامِ أَبُو الْأَئِمَّةِ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِكَ أَئِمَّةٌ أَبْرَارٌ وَ التَّاسِعُ مَهْدِيُّهُمْ» یا در جلسۀ دیگر فرمودند: «وَ هُوَ التَّاسِعُ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ» و یا در جلسۀ دیگر فرمودند: «الْمَهْدِيُ‏ مِنْ‏ وُلْدِك»‏.^[9]

و صلّی الله علی محمّد و آل محمّد