أعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الحمدلله ربّ العالمین والصلاة والسّلام علی خیر خلقه أشرف بریته ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و عَلی جمیع الانبیاء وَالمُرسَلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لَعنة الله عَلی اعدائهم أجمعین.

شهادت مولی الموحدین مولی امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه»‌ را به همۀ شما تسلیت می‌گویم و از طرف همۀ شما خدمت ولی عصر «ارواحنافداه» تسلیت می‌گویم و از طرف همۀ شما از حضرت ولی عصر می‌خواهم صاحب عزا شوند و با لطف آقا امام زمان از جلسه بیرون رویم.

اظهار ارادت کنید خدمت مولی الموحدین مولی امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه» با صلوات.

برای اینکه نظر مبارک حضرت ولی عصر را به جلسه جلب کنید و جلسه مورد توجه ایشان باشد، اظهار ارادت کنید خدمت امام زمان با صلوات.

دیشب امیرالمؤمنین «سلام‌الله‌علیه» یک وصیت دارد. وصیت جسمی و وصیت مالی نیست بلکه وصیت روحانی است. فقط به زن و بچه‌اش هم نیست بلکه به همۀ شیعیان بلکه به همۀ انسانهاست. این وصیت‌نامه مختصر است اما مثل خود امیرالمؤمنین «سلام‌الله‌علیه» پرمحتواست و یک دنیا معنا دارد.

در جملۀ اول می‌فرماید: «الله الله اوصیکُما فی التقوی»، ای مردم شما را به خدا قسم،‌شما را به خدا قسم، وصیت می‌کنم افراد متقی باشید. اهمیت به همۀ واجبات دهید و اهمیت به مستحبات دهید به هر اندازه که ممکن است. اجتناب از گناه داشته باشید و اگر گناهی آمد توبه و عذرخواهی جدی از خدا داشته باشید. به این تقوا می‌گویند. در قرآن بیش از دویست جا امر به این تقوا شده است و در این دویست جا بعضی اوقات برای دنیا و بعضی اوقات برای آخرتمان در قرآن گفتگو شده است. قرآن می‌فرماید: (...وَ مَنْ یتَّقِ اللَّهَ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً * وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لاَ یحْتَسِبُ ...) ﴿الطلاق‏، 2و 3﴾؛ اگر تقوا داشته باشی از راهی که گمان نداری خدا مشکلات تو را رفع می‌کند. مشکل جسمی باشد یا مشکل سیاسی باشد از راهی که گمان نداری، پروردگار عالم مشکل را رفع می‌کند.

در آیۀ دیگر می‌فرماید آیا می‌خواهی امنیت داشته باشی؟ امنیت اجتماعی، امنیت روحی،‌ یک زندگی منهای دلهره و اضطراب خاطر و نگرانی، یک زندگی که در آن زندگی مشکل نباشد، اگر می‌خواهی تقوا داشته باش. می‌فرمایند: (فَأَی الْفَرِیقَینِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ * الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یلْبِسُوا إِیمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولٰئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ‌) (الأنعام، 81). چه کسی می‌خواهد امنیت داشته باشد؟! می‌فرماید تقوا داشته باش، حتماً پروردگار عالم امنیت به تو می‌دهد. یک زندگی منهای غم و غصه و یک زندگی منهای دلهره و اضطراب خاطر و یک زندگی منهای عذاب وجدان و یک زندگی منهای بلاها می‌دهد. بعد قرآن تأکید می‌کند و می‌فرماید حتماً چنین است که گفتم. لذا دویست آیه راجع به این جملۀ ‌امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه» در قرآن آمده است،‌و ما اگر دلهره و اضطراب خاطر داریم و اگر کسی غم و غصه دارد و اگر کسی در ازدواجش مانده است، باید پی ببرد که تقوای اجتماعی یا تقوای فردی نیست و الاّ نمی‌شود قرآن در دویست جا و من جمله این دعایی که گفتم العیاذبالله خلاف واقع گفته باشد. لذا وصیتنامۀ اول امیرالمؤمنین ده جمله است. دستور مقدم بر همه نیز تقواست.

وقتی از علمای علم اخلاق هم سوال می‌کنند که چه کنیم، یکی پس از دیگری جواب می‌دهند ما چیزی بهتر از تقوا نداریم. ما چیزی بهتر از تسلط بر نفس نداریم. اگر دنیا بخواهید این است و اگر آخرت بخواهید این است.

جملۀ دوم اینست که «الله الله فی القرآن». امیرالمؤمنین در مثل دیشبی به شما عزیزان فرموده شما را به خدا قسم، شما را به خدا قسم با قرآن باشید. یعنی قرآن زیاد بخوانید. با قرآن باشید، یعنی تفسیر قرآن بدانید. یعنی آشنا با قرآن باشید و سر و کار با قرآن داشته باشید. «علیکم بالقُرآن» یعنی عمل به قرآن کنید.

امیرالمؤمنین در این جمله اشاره‌ای دارند. می‌فرمایند مسلمان! مواظب باش ناگهان قرآن را دیگران ببرند و به آن عمل کنند و شما باقی مانده باشید.

راجع به خواندن قرآن خیلی سفارش شده است. مرحوم کلینی در آخر کافی کتابی به نام کتاب القرآن نوشته است. روایات شیرینی در آنجا نقل کرده است. یکی از آن روایات اینست که: «فَإِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیكُمُ الْفِتَنُ كَقِطَعِ اللَّیلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیكُمْ بِالْقُرْآنِ»، وقتی فتنه‌ها بر تو هجوم آورد. فتنه‌های فردی و اجتماعی و خانوادگی و فتنه‌های سیاسی، قرآن بخوان و توسل به قرآن پیدا کن و با قرآن باش. «فَإِنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَ مَاحِلٌ مُصَدَّقٌ»، قرآن شفاعت می‌کند و شفاعت او پذیرفته می‌شود. قرآن نفرین می‌کند و نفرین او پذیرفته می‌شود. «وَ مَنْ جَعَلَهُ أَمَامَهُ قَادَهُ إِلَی الْجَنَّةِ» هرکسی قرآن سرمشق زندگیش باشد، بهشتش از همان جا شروع می‌شود تا به بهشت موعود برسد. «وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ سَاقَهُ إِلَی النّار» و هرکس جدای از قرآن و بی‌اعتنا به قرآن باشد، سر و کار با قرآن نداشته باشد، جهنمش از همان دنیا شروع می‌شود تا به جهنم موعود برسد.

روایت صحیح‌السند است و مثل قرآن که (ما تیسر من القُرآن) (الزمل، 20)، دارد، آن هم تأکید دارد که قرآن بخوانید و تدبر در قرآن کنید و الاّ ‌قفل بدبختی روی دل شما می‌آید. (أفَلاَ یتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا) ﴿محمد، 24﴾. در سورۀ قمر یازده مرتبه آیات را می‌خواند و این آیه را تکرار می‌کند، که هرکه می‌خواهد دنیا و آخرت داشته باشد، قرآن بخواند و بداند قرآن آسان است. (وَ لَقَدْ یسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ) ﴿القمر، 17﴾؛ آیا کسی هست سر وکار با قرآن داشته باشد و قرآن به فریادش برسد.

خوشا به حال کسی که سر و کار با قرآن دارد و نور قرآن را می‌بیند و می‌رسد به آنجا که مکالمه با خدا را می‌یابد. می‌رسد به آنجا که جدا می‌یابد خدا با او حرف می‌زند. هستند بعضیها که به راستی نماز آنها مکالمه با خداست. در وقتی که می‌گوید «ایاک نعبد و ایاک نستعین»،‌می‌یابد که خدا به او می‌گوید «ایاک نعبد و ایاک نستعین». در وقتی که می‌گوید «سبحان ربی العظیم و بحمده و سبحان ربی الاعلی و بحمده» می‌یابد که با خدا حرف می‌زند.

حضرت امام «رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» اسمش را کلام صاعد و کلام نازل گذاشتند. کلام صاعد یعنی دعا، یعنی خواندن قرآن و نماز و کلام نازل یعنی قرآن از طرف خدا برای ما نازل شده است. هستند کسانی که نور قرآن را می‌بینند و می‌یابند خدا را و با خدا مکالمه می کنند.

چند روز قبل کسی را پیش من آوردند که عجیب بود. نه تنها حافظ قرآن بود بلکه وقتی قرآن را باز می‌کرد و جملۀ اول را می‌خواند، و این شروع به خواندن قرآن می‌کرد. پرسید سطر هفتم چیست، آن را خواند و دو سه صفحه زد و گفت چیست و این خواند و بالاخره خدا یک معجزه به او داده بود. البته با تقوا و رابطه با خدا.

مرحوم کربلایی کاظم اراکی در زمان استاد بزرگوار ما آقای بروجردی، نور قرآن را می‌دید. آقای بروجردی ایشان را خیلی دوست داشت. بیسواد بود و اگر کتابی به او می‌دادند می‌گفت قرآن نیست اما اگر یک کتاب به او می‌دادند که یک آیه از قرآن در آن بود،‌روی آن دست می‌گذاشت. حتی یک واو الفبایی و یک واو قرآنی می‌نوشتند و به او می‌گفتند کدامیک قرآن است و او دست روی واو قرآنی می‌گذاشت. می‌گفتند از کجا می‌گویی؟ می‌گفت قرآن نور دارد. (قَدْ جَاءَکُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ کِتَابٌ مُبِینٌ‌ * یهْدِی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلاَمِ وَ یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ یهْدِیهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ‌) ﴿المائدة، 15 و 16﴾

مرحوم آقای خوئی «رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» می‌فرمایند طلبه بودم در مدرسه خوی و کسی آمد و می‌دیدیم که شب در حجره در تاریکی قرآن می‌خواند. بعد از تفصیل این طرف و آنطرف فهمیدیم که تقوا و اهمیتش به قرآنش نه تنها او را حافظ قرآن کرده بلکه نور قرآن را هم می‌بیند.

انسان می‌تواند با یک «بسم الله الرّحمن الرّحیم» طی الارض پیدا کند و از اینجا به کربلا رود. آنچه الان در جلسۀ ما لازم و واجب است، این جملۀ امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه» است که «الله الله فی القرآن»، شما را به خدا شما را به خدا با قرآن سر و کار داشته باشید. نه تنها در ماه رمضان بلکه همیشه در صبحگاه و شبانگاه قرآن بخوانید و عملتان با قرآن و بالاخره سرمشق زندگی شما قرآن باشد و قرآن می‌فرماید اگر گرفتارید، رفع گرفتاری می‌شود و اگر امنیت می‌خواهید، امنیت به واسطۀ‌تقوا و سر و کار داشتن با قرآن می‌شود.

‌ نسئلک اللّهم و ندعوک باسمک العظیم الأعظم الأعز الأجل الأکرم

بحق امیرالمؤمنین، یا الله

یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلوبنا علی دینک