أعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

بسم الله الرّحمن الرّحیم

الحمدلله ربّ العالمین والصلاة والسّلام علی خیر خلقه أشرف بریته ابوالقاسم محمّد صلی الله علیه و علی آله الطیّبین الطاهرین و عَلی جمیع الانبیاء وَالمُرسَلین سیّما بقیة الله فی الأرضین و لَعنة الله عَلی اعدائهم أجمعین.

شهادت مولی الموحدین مولی امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه»‌ را به همۀ شما تسلیت می‌گویم و امیدوارم آقا همیشه و مخصوصاً امشب نظر لطفی به همه و مخصوصاً شما داشته باشد. برای اینکه این دعا مستجاب شود خدمت آقا صلواتی بفرستید.

امروز پانزدهم خرداد هم هست، باید اظهار ارادتی به شهدای پانزده خرداد داشته باشیم. برای اینکه این شهدا به ما دعا کنند و ما حافظ نظام باشیم، اظهار ارادت کنید به آنها با صلوات.

صعصعه می‌گوید در چنین روزی رفتم خدمت مولی امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه» و حال ایشان خیلی سخت بود. چشمها فرورفته بود و گاهی باز می‌کردند. من دیدم بی آقا شدم و فرصت را غنیمت شمردم و از آقا سوال کردم و آقا هم جواب دادند. سوال صعصعه مفصل است و الان مورد بحث ما نیست. آنچه مورد بحث ماست، اینجاست که مولی امیرالمؤمنین به صعصعه فرمودند در روز قیامت منبری از نور در وسط محشر نصب می‌شود. پیغمبر اکرم در پلۀ اول و من در پلۀ بعد از پیغمبر اکرم و جبرئیل از طرف حق می‌آید و کلید بهشت و جهنم را به پیغمبر می‌دهد. می‌گوید یا رسول الله! پروردگار عالم می‌فرماید اختیار تام در بهشت و جهنم مربوط به توست. هرکه را صلاح می‌دانی به بهشت و هرکه را صلاح می‌دانی به جهنم ببر. پیغمبر اکرم کلید بهشت و جهنم را به من می‌دهند و می‌گویند اختیار تام از توست. هرکه را صلاح می‌دانی بهشت و هرکه را صلاح می‌دانی جهنم ببر.

نظیر این روایت در قرآن و روایات ما فراوان است. برای شفاعت معانی مختلفه‌ای کردند و بهترین معنا روایت صعصعه است که امروز از حضرت امیرالمؤمنین «سلام‌الله‌علیه» شنیده است. در روز قیامت اختیار تام از پیغمبر اکرم و اهل بیت «سلام‌الله‌علیهم» است و هرکه لیاقت بهشت داشته باشد به بهشت و هرکه لیاقت نداشته باشد، مجبوراً به جهنم می‌برند. کسانی که لیاقت دارند، سعۀ وجودی امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه»‌ در روز قیامت مهر ولایت به پیشانی کسانی می‌زنند که شیعه هستند. ملائک مقرب خدا با احترامی او را لب حوض کوثر می‌آورند و از آب کوثر به او می‌نوشانند. آنگاه یک انسان کامل می‌شود. هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی. تماشاگر صف محشر است تا بالاخره امیرالمؤمنین به جلو و اینها به دنبال به بهشت روند.

روایت، روایت خوبیست و من تقاضا دارم از همۀ شما که امروز از امیرالمؤمنین «سلام‌الله‌علیه»‌ بخواهید که شیعۀ امیرالمؤمنین باشید، ولو شیعۀ گناهکار باشید و بدانید اگر اسم شما در طومار شیعه ضبط شود بهشت برای شما واجب و شفاعت اهل بیت برای شما لازم است و همۀ ‌شما بهشتی می‌شوید. اما این لیاقت می‌خواهد. قرآن می‌فرماید: (فِی جَنَّاتٍ یتَسَاءَلُونَ‌ * عَنِ الْمُجْرِمِینَ‌ * مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ) (المدثر، 40 تا 42)؛ در روز قیامت بهشتی‌ها، جهنمی‌ها را می‌بینند و جهنمی‌ها بهشتی‌ها را می‌بینند. جهنمی‌ها از بهشتی‌ها آب و غذای بهشت می‌خواهند و آنها نمی‌توانند بدهند و می‌گویند اینها برای شما حرام است. اما چیزی که الان معنا می‌کنم اینست که بهشتی‌ها دسته‌ای را می‌بینند که در جهنمند و شیعه بودند، تعجب می‌کنند. ما در (مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ) ماء استفاهمیه و ماء تعجبیه است. بهشتیان تعجب می‌کنند و می‌گویند چرا شیعه و جهنم؟!

لذا از جهنمی‌ها سوال می‌کنند که شما که ولایت داشتید، شما که شیعۀ امیرالمؤمنین علی «سلام‌الله‌علیه» بودید،‌چه شد که جهنمی شدید؟! چرا مهر ولایت به پیشانی شما نخورد؟ چرا شما را لب حوض کوثر و بعد به بهشت نبردند؟!

دسته‌ای از اینها می‌گویند (قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ‌) (المدثر، 43)، ما نماز نمی‌خواندیم و برای همین لیاقت بهشت رفتم و لیاقت شفاعت اهل بیت پیدا نکردیم و جهنمی شدیم. لذا امام صادق «سلام‌الله‌علیه» خویشانش را جمع کرد و یک جمله گفت و از دنیا رفت. فرمود: «لا تنالوا شفاعتنا من استخف فی الصلاة»، کسی که نماز را سبک بشمارد، به شفاعت ما اهل بیت نمی‌رسد. سبک شمردن نماز یعنی نماز اول وقت نخوانید و مسجدها خلوت باشد. یعنی موقع نماز مردم به دنبال کسب و کار و خورد و خوراکشان باشند.

این آیه به ما می‌گوید کسی که نماز نمی‌خواند ولو شیعه است و محبت اهل بیت در دل او رسوخ کرده، اما آدم بی‌نماز بلکه آدم کاهل نماز باید جهنم رود تا جهنم کم کم او را پاک کند. و دیروز می‌گفتم جهنم از الطاف خفیۀ خدا برای اینهاست.

دستۀ دوم می‌گویند ما نماز می‌خواندیم اما (وَ لَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ) (المدثر، 44)، می‌توانستیم به فقرا و ضعفا و بیچارگان کمک کنیم، اما کمک نمی‌کردیم. ما می‌توانستیم به دیگران کمک کنیم اما خودخور بودیم. به جای اینکه به دیگران کمک کنیم، در زندگی تجمل‌گرا بودیم.

دستۀ سوم می‌گویند ما نماز می‌خواندیم و خدمت به خلق خدا هم می‌کردیم، اما (وَ کُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ‌) (المدثر، 45)، با گناهکار نشست و برخاست داشتیم و آدمهای لاابالی در گناه بودیم. بی‌حجاب و بدحجاب و گناه روی گناه و هوس‌بازی و بالاخره فرورفته در گناه بودیم. به همین دلیل لیاقت بهشت پیدا نکردیم و مهر ولایت به پیشانی ما نخورد و ما را لب حوض کوثر نبردند، بلکه از راهی بردند که دسترسی به اهل بیت پیدا نکردیم.

دستۀ چهارم می‌گویند: (وَ کُنَّا نُکَذِّبُ بِیوْمِ الدِّینِ) (المدثر، 46)، ؛ ما نماز می‌خواندیم و فقرا و ضعفاء کمک می‌کردیم و ما فرورفته در گناه نبودیم، اما به فکر قیامت نبودیم. به فکر این نبودیم که معادی هست و کتاب و حسابی هست و مواظب حساب و کتابمان باشیم اما به فکر قیامت نبودیم. حتی آیه می‌فرماید کسانی که به فکر قیامت نباشند، مثل آنست که اصلاً قیامت را منکرند. هفتاد و هشتاد سال به فکر دنیا و به فکر تخیل‌ها و توهم‌ها بودند و چیزی که به فکرش نمی‌آمد معاد بود.

علمای علم اخلاق زیاد سفارش کردند به ما که لاأقل در شبانه روز ده مرتبه به فکر معاد باشیم. قانون مراقبه‌ای که علمای علم اخلاق درست کردند، قانون خوبی است.

موسی بن جعفر «سلام‌الله‌علیهما» می‌فرماید: «لیس منّا من لا یحاسب نفسه فی کل یوم»، از ما نیست یعنی شیعۀ واقعی نیست که حسابش را هر روز راجع به قیامت نکند. ما در وقت خواب باید به فکر این بیفتیم، مثل اینکه الان می‌خواهیم بمیریم و به جای رختخواب می‌خواهند ما را به قبر ببرند، فکر کنیم که آیا کاری برای قیامت کردیم یا نه. اگر کاری نکردیم، جبران خسارت کنیم و اگر کاری کردیم شکر کنیم و بخوابیم.

بنابراین این آیه می‌فرماید به فکر قیامت نبودیم و قیامت حساب و کتاب دارد و رفتن به بهشت اعمال می‌خواهد و نرفتن به جهنم اجتناب از گناه می‌خواهد و اما ما به فکر نبودیم.

بعد می‌فرماید: (فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ‌) (المدثر، 48)، ، یعنی همۀ آنها می‌گویند شفاعت شفاعت کنندگان نصیب ما نشد. شفاعت پیغمبر اکرم و شفاعت اهل بیت خیلی بالا و عالیست. قرآن می‌فرماید: (وَ لَسَوْفَ یعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى) ﴿الضحى‏، 5﴾؛ یا رسول الله! در روز قیامت به اندازه‌ای شفاعت می‌کنی که راضی می‌شوی.

علامه طباطبائی در المیزان می‌فرماید من گمان نکنم یک شیعه باشد که به بهشت نرفته باشد و پیغمبر اکرم راضی باشد. پیغمبر اکرم راضی می‌شود در وقتی که ببیند همۀ شیعیان بهشتی شدند. در وقتی که ببیند همۀ شیعیان در بهشت با آن نعمتهای بزرگ خدا هستند. لذا شما عزیزان إن شاء الله بهشتی هستید و مورد شفاعت اهل بیت هستید. امروز حرفهای آخر امیرالمؤمنین «سلام‌الله‌علیه» پیام به شماست که کلید بهشت و جهنم را دارد یعنی اختیار تام در روز محشر از پیغمبر خدا و امیرالمؤمنین و مابقی ائمۀ طاهرین است و مخصوصاً امام حسین تا بتوانند شفاعت می‌کنند. اما باید مواظب باشیم که لیاقتمان گرفته نشود. آیه‌ای که خواندم لیاقت بهشت را از این چهار طایفه می‌گیرد و إن شاء الله هیچکدام از شما از این چهار طایفه نباشید و إن شاء الله کاری کنید و شب قدر است از خدا بخواهید از این به بعد که به راستی رابطۀ شما با اهل بیت عالی باشد. اگر رابطۀ شما عملاً‌با اهل بیت عالی باشد،‌بهشت برای شما واجب است.

چیزی که الحمدلله همه داریم، محبت اهل بیت است و این خیلی ارزش دارد. الحمدلله تا سرحد عشق علی را دوست داریم. الحمدلله تا سرحد عشق زهرا را دوست داریم. الحمدلله تا سرحد عشق حسین را دوست داریم. اسم حسین ما را منقلب می‌کند، لذا این نعمت بزرگ را خدا به ما داده است و طبق این محبت باید عمل شود. رابطه با امام حسین، رابطه با امیرالمؤمنین داشته باشیم. یک عمر زحمت و مرارت برای دین کشیدند و برای اینکه ما دینداری باشیم. برای اینکه ما به روش و سنت اهل بیت «سلام‌الله‌علیهم» عمل کنیم.

نسئلک اللّهم و ندعوک باسمک العظیم الأعظم الأعز الأجل الأکرم

بعلی، یا الله

یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلوبنا علی دینک