پیام حضرت آیت الله العظمی مظاهری«مدظلّه العالی»

به دهمین کنگره بین المللی جراحان اوراسیا

دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

بسم الله الرّحمن الرّحیم

برگزاری این کنگره علمی و حضور دانشمندان و أطّباء محترم را در استان اصفهان گرامی داشته و از خداوند بزرگ، توفیق دائمی شما تلاشگران عرصه علم و تحقیق را مسألت می کنم.

تاریخ بشریت، آیینه صادقی از تلاشِ بی وقفه علمی و عملی أطّباء و پزشکان است و ادیان الهی نیز برای این گروه از عالمان و اندیشمندان،جایگاهی برجسته و مکانتی ویژه را قائل شده است. پیامبر معرفت و رحمت، حضرت محّمد صلّی الّه علیه و آله وسلّم در یکی از سخنان خود تصریح فرموده اند که دو شاخه مهم که در  میان شاخه های گوناگون علوم وجود دارد و آن دو، یکی «علمِ دین و معرفتِ الهی است» و دیگر، «علمِ  طبّ و پزشکی» است. تاریخ بلند طب نیز، انسان های بزرگی را به خود دیده است که کارنامه‌ درخشان آنان باعث ماندگاری نام و یاد آنان برای همیشه تاریخ بشری است. بقراط، جالینوس، ابونصر فارابی، محمد زکریای رازی و شیخ الرییس بوعلی سینا، حکماء و طبیبان بزرگی هستند که نه تنها افتخار یونان و ایران، بلکه فخر تاریخ بشریّت و مایه اعتلاء علم و دانش و موجب گسترش مرزهای فکر و تحقیق بوده اند و البته ماندگاریِ نام آنان، علاوه بر عظمتِ علمی، مرهون جنبه های معرفتی و یا عاطفی و انسانی آنان است.

میهمانان ارجمند، دانشمندان محترم: با اغتنامِ فرصت دو نکته مهم را مطرح می نمایم:

1)در دوران معاصر، یکی از مشکلات و آفت های مهمّ عرصه پزشکی، کم توجّهی به موضوعِ اساسی اخلاقِ پزشکی است طبابت، عرصه ظریف و حساسّی است که اخلاقِ ویژه خود را می طلبد و عدم توجّه و مؤ لّفه های بسیار با اهمیّتِ اخلاق پزشکی، می تواند به تهدیدی بزرگ برای تاریخ تحولّات پزشکیِ دورانِ حاضر تبدیل شود. اصول مهمّ اخلاق پزشکی عبارت است از احساس مسئولیّت در برابر بیمار، دقّت علمی در عملیات درمانی، صبر و شرح صدر در مقابل مشکلاتِ طبیعیِ عرصه پزشکی و درمان، محبّت و حسن خلق به بیمار و تکریم وی به عنوانِ یک انسانِ دارای حقّ کرامت و بالأخره دستگیری از بیماران محروم و مستمند. این پنج اصلِ با اهمیّت در کنار اصولِ دیگر، مجموعه ای از فضیلت های انسانی را تشکیل می دهد که هدف اصلی پیامبران الهی، نائل ساختن انسان به این گونه خوبی ها است. رعایت این اصولِ اخلاقی، می تواند یک پزشک را از قالب یک طبیبِ صِرف خارج کرده و او را به یک حکیم با معرفت تبدیل نماید. مشکلِ بزرگِ امروزِ بشریّت، فقدانِ دانشمند نیست، فقدانِ دانشمندِ آگاه و با معرفت است و از این رو ما امروز بیش از هر چیز به جامعه اخلاقی نیازمندیم که همه افرادِ آن به ویژه عالمانِ آن و خصوصاً طبیبان و روحانیان آن، علاوه بر قدرتِ علمی، به فضیلت های اخلاقی مجهّز و آراسته باشند.

2) تحقیقات گوناکون در کشورهای مختلف که از طُرُق رسمی انتشار یافته است، نشان می دهد که نقشِ معنویات در درمانِ دردهای بشر ، نقشی برجسته و با اهمیّت است. قرآن کریم ،کتاب آسمانی پیامبر خاتم، تصریح می کند که «آیاتِ وحی الهی، درمان کنندۀ دردهای آدمی است»، و این، گرچه یک مفهومِ عرفانی بلند و یک گزاره معنا گرایانه عمیق است، امّا پژوهش های دوران معاصرِ پزشکی نیز بر این باور است که اعتقاد و التزام به ارزش های معنوی در عملیاتِ درمانِ بیماران، نقشی تأثیر گذار دارد. امام علی علیه السّلام که یکی از شخصیّت های برجسته تاریخ بشریّت است در مناجاتی با خداوند بزرگ ، به او خطاب می کند: «ای کسی که نامِ تو داروی درمانگر و یادِ تو شفا بخش است!». اصولاً اَدیان الهی و خصوصاً دین اسلام به دنبال آباد کردن روح آدمیان هستند و روح های آباد، از دیدگاه اَدیان الهی ، دارای سه شاخصۀ مهّم «امید، شادی و آرامش» است. روحِ انسانِ معنویت گرا و معتقد به ارزش های دینی، از «یأس، غم و اضطراب» برکنار است و طبیعی است که انسان بدون نا امیدی، غم و افسردگی، معمولاً انسانی است که از جسمِ سالم نیز برخوردار است، چرا که ریشۀ بسیاری از بیمارها در همین معظلاتِ روحی است. امیدواریم شما محققان محترم، برای دستیابی به یک جامعۀ پزشکی خَلّاق و با اخلاق و معنویت گرا، پیشقدم باشید. موفقیت یکایک شما را خواستارم . والسلام علیکم./

                                                                                  حسین المظاهری

25/ ذی القعده الحرام/ 1428

                                                                                   15 /آذر ماه /1386