بسم الله الرحمن الرحیم

الحمد الله و الصلوة الله علی رسول الله و علی آله آل الله.

در شریعت مبین اسلام که آئین رستگاری و فلاح بشر است، هدف اعلی و آرمان نهایی، وصول آدمی به مقام لقاءِ حضرت ربّ العالمین است و از این جهت در نگاه قرآن کریم انسان ،مسافر یک مسیر خطیر و پیماینده یک راه پر رنج است: «یا ایها الإنسان إنّک کادحٌ إلی ربّکَ کدحاً فمُلاقیه». این سفر روحانی و معنوی -که مقصدی طولانی ولی مقصودی والا و عظیم را در برابر انسان مجسّم می کند- علاوه بر توشه راه -که همان تقوای الهی است: «فإنّ خیر الزّاد التقوی»- به ابزار اطمینان بخشی برای سیر، نیازمند است که این وسیله، همان جسم آدمی است و در لسان علماءِ علم اخلاق و علم عرفان، از آن به بُراق تعبیر می شود. در فرهنگ غنیّ قرآن و عترت به همان میزان که قلب و روح انسان توجه می شود، جسم او نیز به عنوان ابزاری برای اعتلاءِ قلب و ارتقاءِ روح مورد توجه قرار می گیرد و تأکید می شود که بهره مادّی و جسمانی به عنوان وسیله ای برای دستیابی به هدفی بالاتر که بهره معنوی و ایمانی است، باید فراموشی سپرده نشود. «و لا تنسِ نصیبک من الدّنیا». از این رو حفظ سلامت و تقویت این ابزار بی تردید مطلوب شارع مقدس است و از جمله برترین و لازم ترین راهها برای این امر، ورزش است. ورزش یک ضرورت جدی برای حفاظت از وسیله ای است که ابزار پیمودن راه بلند و خطیر لقاءِ الهی است و از این جهت در دعای عظیم الشأن کمیل که مجموعه ای از معارف اخلاقی و عرفانی را در خود جای داده است، از زبان امیر بیان و امام متقیان برای سلامت و قوت جسمانی به عنوان وسیله ای برای اهداف معنوی، دعا می شود «قوِّ علی خدمتک جوارحی و اشدد علی العزیمة جوانحی». چنین نگاهی به ورزش، می تواند جهت گیری عمیق و درست این برنامه مهّم را برای متصدّیان و دست اندرکاران مسئول، به خوبی تبیین و ترسیم نماید و هم چنین جایگاه و هدف ورزش را برای ورزشکاران و دوستداران ورزش روشن کند. با تأسف باید گفت که در ورزشِ ما چنین نگاه کلانِ معنوی، به حدّ شایسته و بایسته خود وجود ندارد و ضعف های جاری در مسائل ورزشی و از این جمله پاره ای از نواقص اخلاقی در این عرصه، محصول فقدان این نگرش است. ورزش هدف نیست، وسیله است اما نه وسیله ای برای ابراز خودنمایی و یا رقابت ناسالم، بلکه وسیله ای برای تقویت قوای جسمانی به منظور بکار گیری این قوا به دستیابی به مقامات معنوی و روحانی. و چنین ورزشی، البته یک ضرورتِ جدّی برای آحاد جامعه اسلامی است  و هر کس در حدّ خویش، باید به این برنامه مهم، بپردازد. در این میان ورزش های باستانی به دو سبب، از جایگاهی برتر برخوردار است. نخست آنکه: این ورزش ها آمیخته با روح جوانمردی و ایثارگری است و اساساً، قهرمانان و پهلوانان این ورزش ها، سرآمد جوانمردان و فداکاران محسوب می شده اند. و دوّم آنکه این ورزش ها جزء فرهنگ و تاریخ کشور اسلامی ماست و از این رو باید به احیاء و ارتقاء این ورزش ها با حفظ چارچوبه های شرعی و اخلاقی، همّت شود. امید است برگزاری این نشست، هم در تبیین هر چه بهتر کلان نگری دینی در ورزش و هم در احیاءِ ورزش های جوانمردانه و قهرمانانه باستانی، از توفیق فراوان برخوردار باشد.

دعای مستجاب حضرت بقیة الله الاعظم مهدی موعود ارواحنا له الفداءِ را برای یکایک شما عزیزان مسألت می کنم .

و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته - حسین المظاهری
ششم اسفندماه 1385 مطابق با هفتم صفر المظفر 1428