بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

«إِنَّمايَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ»

عالمانِ دین باور در تمام دوران زندگانی مصداق بارز این آیه الهی بوده و خضوع آنان به درگاه ربوبی نشانه بارز این مفهوم است که هرچه بر علم و درایت آنان افزوده می‌شد، بر تواضع و فروتنی آنان از یک‌سو و سجود و خشوع آن رادمردانِ علم و عمل افزون می‌گشت. «وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا إِذا تُتْلى‏ عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا».

بي‌گمان مرحوم علامه آیة الله شیخ عبد الکریم گزی«قدّس‌سرّه»، يکي از بزرگان و مفاخر بي‌همتای حوزه علميه اصفهان و در عدادِ عالمانی است که براي هميشه، رفتار و منش او اسوه‌اي ماندگار براي طلاب حوزه علمیه و دانش‌پژوهان وادی علم و معرفت می‌باشد.

این عالم فرزانه، نه تنها متعلّق به شهر گز که مسقط‌الرأس اوست و یا اصفهان که دیار علم و مدفن و مزار آن بزرگوار است، بلکه متعلّق به جهان اسلام بوده، چرا که عظمت معنوی، علمی و عملی چنین بزرگانی هیچ‌گاه محدود در یک منطقه و دیار خاص نخواهد شد.

این عالمِ عاملِ عظیم‌الشّأن، تربیت یافتۀ مکتب علمی و عملیِ اعلام و اعاظمِ بزرگی در حوز‌های مقدّسه علمیّه اصفهان، نجف اشرف و سامراء بو‌د که با درک محضر عالمانی عالي‌مقـداري همانند آيـات الله العظام آقاي حاج شیخ حسن کاشف الغطاء و حاج شیخ محمد حسن نجفی صاحب جواهر و میرزای شیرازی و علامه حاج شیخ مرتضی انصاری و نظاير اين بزرگانِ علم و عمل«قدّس‌الله‌اسرارهم» که همگي از افتخارات تشیع بودند، از ايشان، فقيهي مبرّز و عالمی وارسته ساخت «وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ».

عالم جلیل القدرآیة‌الله شیخ عبدالکریم گزی رادمردیست که در علم از نخبگان جامعه و در عمل از پیش‌کسوتانِ مردم داری، تواضع و فروتنی است. آنچنان که وقتی بر کرسی درس تکیه می‌زد، اندیشمندان و فقیهانی همچون آیت الله العظمی حاج سید احمد خوانساری و دانشمندان و مفسرانی مانند آیت الله حاج سید عبدالحسین طیب و دهها عالم برجسته دیگر«رحمة‌الله‌علیهم‌اجمعین»، تربیت و تحویل جامعه دینی می‌نمود که هریک در جایگاه علمی و اجتماعی خود توانستند با زیربنای اندیشه‌های بزرگ آن استاد برجسته به تبیین علوم و مفاهیم دینی پرداخته و آثار گرانقدری از خود بر جای گذاشته و در جامعه علمی تحولات سترگی ایجاد نمایند، و آن زمان که بر کرسی قضاوت می‌نشست، عالمانه، عادلانه و قاطعانه رفتار کرد و مصداق تمام عدالت در بین آحاد جامعه گشت که هم اغنیا و هم فقرا شیفته عدالت او شده و  بر رأی او اعتماد داشته و سخن او را فصل الخطاب می‌دانستند چرا که او عامل به «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى‏ أَهْلِها وَ إِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ» بود؛ و آنگاه که به تالیف متون می‌پرداخت، مضامینی را نگاشت که پس از گذشت بیش از یکصد سال از تألیف آن، هنوز در جامعه علمی زنده و از تمامی تألیفات مشابه، والاتر و ارزشمندتر است؛ که کتاب‌های ارزشمند «تذکرةالقبور» و «صیغ‌العقود»، نمونه‌های بارز این گفتار است که هنوز هم مورد توجه اندیشمندان و اهل علم بوده و نشانۀ خِردورزی و خلوص نیت نگارنده است. «أُولئِكَ الَّذينَ هَدَى اللَّهُ فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرى‏ لِلْعالَمينَ».

این عالم اندیشمند آنچنان شیفته خدمت به مردم است که در خدمت رسانی به مردم، ساعات متمادی از عمرش را بدین امر اختصاص و در خادمی مردم شب از روز نمی‌شناخت.

برگزاري اين همايش که به نام و ياد مبارک این عارف و فقیه نامدار، و عالم جلیل القدر، معروف به آخوند گزی«قدّس‌الله‌روحه» برپا گرديده، فرصت مغتنمي است تا جان‌هاي شيفتگان اخلاق و علم، به بیان حالات معنوی و عرفاني آن عالم روشن‌ضمير و آن عارف زاهد، صفا يافته و از ياد شريف او، توشه‌اي براي سیر معنوي و تهذيب نفس فراهم آورده شود.

اینجانب بر خود لازم می‌دانم از همۀ متصدّيان محترم برگزاري اين همايش خصوصا امام جمعه و مسئولان شهر گز برخوار و از شما شرکت کنندگان و ميهمانان گرامي، صميمانه تشکّر کنم و توفيقات همگان را در توجّه و بهره‌برداري از صفاي معنوي و عرفاني مرحوم مغفور علامه گزی«رحمةالله‌علیه‌ورضوانه» خواستار باشم.