بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم

اکنون که در پرتو الطاف کريمانۀ خداوند سبحان و صاحب قرآن و به اهتمام شما طلّاب عزيز، ادوارِ مسابقات قرآني در حوزۀ علميّۀ اصفهان به ششمين دورۀ خود رسيده است، برخود لازم مي‌شمارم تا از همۀ برنامه‌ريزان و متصدّيان اين برنامه، خصوصاً معاونت تهذيب و تبليغ مرکز مديريّت حوزۀ علميّۀ اصفهان و نيز از طلّاب قرآنيِ شرکت‌کننده در اين برنامه، صميمانه تقدير نمايم و سه مطلب اساسي را در اين مجال کوتاه، يادآور شوم:

1) قرآن کريم، اوّلين و برترين نعمتِ خداوند تعالي بر بشريّت است و از اين‌رو در صدر سورۀ الرّحمان پس از ذکر نام خداوند مهربان، سخن از تعليم قرآن به انسان، به ميان مي‌آيد: «الرَّحْمنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ، خَلَقَ الْإِنْسانَ» و از اين‌روست که آدمي، فقط و فقط در سايۀ تعليم قرآن از سوي خداوند و دريافت و تلقّي آن، مي‌تواند به کمال مطلوب دست يابد و به مقامِ منيعِ انسانيّت راه پيدا کند.

اين کتابِ مقدّسِ جاودان، به تصريحِ خود، در آيۀ شريفۀ بيست و سوم سورۀ مبارکۀ زمر:

اولاً: «در اسلوب و قالب»، نيکوترين و زيباترين سخن است.

ثانياً: در «محتوا و مفاهيم»، همۀ قسمت‌هاي گوناگون آن منسجم و همگون و هماهنگ و منعطف و مکمّل يکديگر است و در سرتاسر آن هيچ تضادّ و اختلافي، راه ندارد.

ثالثا: در «شيوه و روش»، داراي نظامي ويژه، مبتني بر تکرارهاي شوق‌انگيز، نشاط‌آفرين و بي‌ملال است.

و رابعاً: در «نتيجه و تأثير»، با پديدآوردنِ فضيلتِ والا و انسان‌سازِ «خوف و رجاء»، نخست، ترس و بيم -که مايۀ بيداري و يقظه و نقطۀ آغازِ حرکت است- را بر قلوب و دل‌ها، سايه‌افکن مي‌کند و آن‌گاه که اين قلب، توجّه و آمادگي لازم را يافت، در مرحلۀ بعد «اميد و آرامش» را که مطلوب گمشدۀ هر انساني است، به وي اعطاء مي‌نمايد: «اَللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَديثِ كِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلينُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلى‏ ذِكْرِ اللَّهِ».

به سبب همين ويژگي‌هاي رفيع، قرآن کريم، «هدايت‌نامۀ خداوند سبحان براي انسان» است: «ذلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدي بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ».

2) خداودند متعال همان‌گونه که مکرّراً هدايت را به قرآن کريم نسبت مي‌دهد: «هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقانِ»، در آيات ديگر، اين هدايت را به پيشوايان بزرگ دين و ائمّۀ هدي«سلام‌الله‌عليهم» نيز نسبت داده است: «وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا» و اين، بدان سبب است که قرآن و عترت، دو تجلّيِ هماهنگِ خداوند بر عالم خلقتند که خداوند در آن‌ها، با تمام اسماء و صفات خود حتّي اسماء و صفات مستأثره، بر جهان و انسان جلوه‌گر شده است و  از همين‌رو، کتاب و سنّت، دو ثقلِ ثقيلي گشتند که تا دامنۀ قيامت از يکديگر، جدا و منفکّ نخواهند شد: «إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ» و بنابراين اگر کسي به دنبال هدايت قرآني است، بايد از باب و دروازۀ قرآن يعني از طريق اهل‌بيت عصمت و طهارت«سلام‌الله‌عليهم» وارد گردد.

3) شما طلّاب عزيز شرکت‌کننده در مسابقات قرآني، به طور خاص بايد توجّه داشته باشيد که از ديدگاه قرآن کريم، ادبِ تلاوتِ قرآن، «تلاوتِ همراه و همگام با تدبّر» است: «الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِه» چرا که تنها اين تلاوت است که مقدّمۀ عمل به قرآن خواهد بود، زيرا از منظر قرآن، ايمان حقيقي که نتيجه و ره‌آورد تلاوت همراه با تدبّر است، ايماني است که همگام با عمل است: «إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدي لِلَّتي‏ هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنينَ الَّذينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبيراً»

آري، فرزندان عزيز قرآني! تمام همّت خود را به کار گيريد تا عملِ مؤمنانه به قرآن را، شيوه و سيرۀ خود نماييد چرا که هم هدايت قرآن و هم نعيم و پاداش بي‌پايانِ اخروي، فقط براي مؤمنانِ عامل و عمل‌کنندگانِ با ايمان است: « إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ يَهْديهِمْ رَبُّهُمْ بِإيمانِهِمْ تَجْري مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ في‏ جَنَّاتِ النَّعيمِ، دَعْواهُمْ فيها سُبْحانَكَ اللَّهُمَّ وَ تَحِيَّتُهُمْ فيها سَلامٌ وَ آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ».