بسم الله الرّحمن الرّحیم
برگزاری گردهمایی بانوانِ طلبه و متعلّماتِ محترمه علوم دینی و معارف الهی، زمینه مناسبی برای تبیین مسئولیت های خطیر و وظایف سنگین شما طالبان و تلاشگران عرصه علم و عمل است. با تشکّر و قدردانی از متصدّیان محترم این برنامه و مرکز مدیریّت حوزه های علمیّه خواهران و با اغتنام فرصت، نکاتی چند را متذکّر می‌شوم:
1) شرط اساسی در تعلیم و تعلّم علوم الهی و معارف اسلامی، عمل خالصانه به این آموزه های وحیانی است و اگر طلّاب علوم دینی اعمّ از آقایان و بانوان به این شرط مهمّ، توجه لازم را نداشته باشند، نه تنها این علوم، مفید برای آنان نخواهد بود، بلکه هم برای آنان و هم برای دیگران، ایجاد ضرر و چه بسا مشکلات و خسارات غیر قابل جبران خواهد کرد. فراگیری معارف وحیانی، وقتی برای متعلّم و جامعه، مفید خواهد بود که همراه با عمل و تقوی باشد: «و ان تتقوا الله یجعل لکم فرقاناً» و اگر این فرقان و متمایز کننده بین حق و باطل به انسان عطا نشود، بدون تردید راه را گم خواهد کرد و چه بسا راه دیگران را نیز خواهد بست و هم خود به راه ضلالت خواهد رفت و هم دیگران را گمراه خواهد نمود. از این رو توجّه و تفکّر و التزام و پایبندی جدّی به این مسأله از امور مهمّی است که به هیچ رو نباید از آن غفلت کرد.
2) اگرچه تعلیم و تعلّم معارف دینی، امری بسیار با اهمیّت و ضروری است، لکن در حوزه های علمیه مربوط به خواهران باید توجّه جدّی به این امر فراموش نشود که وظیفه خطیر و مسئولیت اساسی و رسالت الهی زنان، که همان سمَت مادری و اداره خانواده - به عنوان مهم ترین رکن اجتماع- و تربیت نسل صالح و شایسته است، با هیچ امر دیگری قابل مقایسه نیست و از این رو باید به گونه ای برنامه ریزی و عمل شود که تعلیم و تعلّم نه تنها به این وظایف سنگین ضربه و خدشه ای وارد نسازد بلکه در راستای ایفاء هرچه بهتر این مسئولیت ها باشد. در این راستا، رسالتِ مرکز مدیریت حوزه علمیه خواهران برای تدوین و اجراء یک برنامه علمی و آموزشی هدفمند و کاربردی، بسیار برجسته و مهمّ است و توجّه به دو اصلِ «عدم تطویل غیر ضروری» و نیز «تکیه بر آموزه ها و معارفِ کاریردی در جهتِ وظایفِ خطیر زنان و بانوان»، حقیقتاً لازم و واجب است. گرچه از زحمات و تلاش هایی که تاکنون صورت پذیرفته است نیز باید جدّاً تقدیر و تشکّر کرد.
3) یکی از آفت های زیانباری که در میان بانوان محترمه متعلّمِ علوم و معارف اسلامی، امکان و احتمال رشد بیشتری دارد، و اکنون نیز در جامعه ما مصادیق متعدّدی پیدا کرده است، تشکیل جلسات و برنامه های بی مایه برای زنان و دخترانِ تشنه معارف اسلامی است که اگر صلاحیت های لازم برای ایجاد و اداره اینگونه محافل وجود نداشته باشد، زیان های غیر قابل ترمیمی به بار خواهد آورد که با کمال تأسّف نمونه های عینی آن فراوان است. اینجانب به شما بانوان محترمه اکیداً توصیه می کنم: تا زمانی که لیاقتِ علمی و عملیِ لازم را کسب نکرده اید، به عرصه اینگونه برنامه ها وارد نشوید و بدانید که شیاطین انس و جنّ، در کمین شما و سایر متّقیان نشسته اند تا موهومات و خیالات را به جای عقل و علم و دین، بنشانند و اهداف شیطانی خود را دنبال نمایند و از این رو امام صادق علیه السلام به همه ما توصیه فرمودند که خود را از معرض دو خصلت هلاکت بار نجات دهیم: اوّل آنکه به چیزی که مطابق رأی و نظر ماست ولی نه با عقل قطعی و نه با وحی مسلّم اثبات نشده، معتقد نشویم و دوّم آنکه برای دیگران نیز چنین نظرات و مطالبی را به عنوان مطلب علمی و یا دینی، نقل نکنیم. و فقط در این صورت است که هم خودبینی که آفتِ اصلی تعلیم و تعلّم است رخت برخواهد بست و هم بدعت که بلای بزرگ عرصه دین است، پدید نخواهد آمد. بلکه خدابینی و سنّتِ حقّه به جای خودبینی و بدعتِ ویرانگر خواهد نشست و ان شاء الله با رعایت تقوی و عمل صالح که همان بکار بستن تعلیماتی است که فرا خواهید گرفت، سراسر هستی شما در قلمرو عقل، «معرفت ناب» خواهد شد و در منطقه نفس «تخلّق به اخلاق اسلامی» و در عرصه اعضاء و جوارح «اهتمام به واجبات و ترک محرّمات و عمل به دستورات الهی» خواهد شد و به این وسیله وجود شما غرق در دریایِ بیکران ایمان و فیض و رحمت خداوند سبحان خواهد گردید.
از خداوند تعالی برای همه شما شرکت کنندگان محترمه در این همایش، توفیقِ روز افزون برای تعلیم و تعلّم درستِ معارف الهی و عملِ خالص به این معارفِ وحیانی، مسألت می کنم و از مسئولان محترم برنامه خصوصاً مدیر گرامی منطقه چهار حوزه های علمیه خواهران، صمیمانه تشکّر می کنم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
حسین المظاهری
22 صفر الخیر 1429
11/12/1386