در تاريخ پرحادثۀ انقلاب شکوهمند اسلامي ايران، روزهاي سرنوشت‌ساز و مقاطع تعيين کننده‌اي وجود دارد که به حق بايد آن روزها را «ايّام الله» به شمار آورد و آنچنان که قرآن کريم امر فرموده است بايد آن ايّامِ الهي را به درستي، متذکّر و يادآور شد «وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ». يکي از اين روزهاي پرشکوه که در شتاب بخشيدن به جريان نهضت اسلامي در اصفهان، نقش برجسته‌اي را داراست، روز پنجم رمضان سال 1357 شمسي است که مردم مؤمن و مجاهد اصفهان، در اعتراض به اقدامات ننگين و روند ظالمانۀ دستگاه طاغوت، حق طلبي و آزادي‌خواهي خود را با گستردگي و صراحت هرچه تمام‌تر، فرياد کردند و با استقامت و پايداري به همراه ساير ملّت بزرگ ايران، زمينه‌هاي اصلي فتح و نصرت انقلاب عظيم اسلامي را فراهم آوردند و اينک آن امانت خطير، که شهيدان والامقام نهضت، آن را با خون مقدّس خود امضاء نموده بودند، در اختيار ما و شما قرار گرفته است. حفظ و صيانت از اين امانت الهي در گرو التزام به همان آرمان‌ها و اهداف مقدّسي است که ملّت عظيم‌الشّأن ايران به رهبري امام راحل بزرگوار«قدّس‌سرّه‌الشّريف» براي آن قيام نمودند و آن همه مجاهدت‌هاي بي‌‌دريغ را براي دستيابي به آن آرمان‌هاي متعالي، مصروف داشتند.
آرمان اصلي اين ملّت خداجو، اسلام و حاکميّت مباني و ارزش‌هاي ديني بود و دقيقاً به همين سبب، مبارزات آزاديخواهانه و استقلال طلبانۀ مردم بر حول محور روحانيّت و با تبعيّت از امام راحل شکل گرفت و مقاطعي همانند محرّم و رمضان که جلوۀ ديني داشت، بر معنويّت و اسلام گراييِ حاکم بر انقلابِ ملّت مي‌افزود و آن را رونق و نشاط تازه مي‌بخشيد. اساساً نقش بي‌بديل علماي بزرگ و مجاهد در آگاهي بخشي به ملّت‌ها و تعيين خطوط مبارزه با ظلم و استبداد طاغوتيان، نقشي برجسته و فراموش نشدني در عرصۀ پهناور تاريخ تشيّع و از جمله در ساحت انقلاب شکوهمند اسلامي ملّت ايران است. چنانکه در حادثۀ پنجم رمضان نيز نقش و جايگاه روحانيّت و علماء اعلام اصفهان چه در ريشه‌ها و آغاز اين حادثه و چه در استمرار بخشيدن به اهداف آن، کاملاً روشن و آشکار است.
امروز نيز بايد براي صيانت از انقلاب اسلامي، همان روحيۀ دينداري و اسلام‌خواهي و حق طلبي تداوم و استمرار يابد و همان‌گونه که نهضت و انقلاب ما «انقلابِ قرآن و نهج البلاغه» و «انقلابِ اخلاق و ارزش‌هاي متعالي اخلاقي» بود، حيات اين انقلاب و امّت را به التزام به قرآن و نهج البلاغه و اخلاقِ تعالي بخشِ آن وابسته بدانيم و با حفظ وحدت و اتّحاد کلمه و پرهيز از تفرقه‌ها و اختلافات خانمان سوز، زمينۀ رشد و بالندگي هرچه بيشتر اين انقلاب عزيز را فراهم سازيم.
لازم است در اين فرصت، نام يکايک نقش آفرينان در حادثۀ پنجم رمضان در اصفهان را تکريم کرده و ياد علماء انقلابي و مجاهد و ساير اقشار مبارز و ستم‌کشيده، که با مجاهدت‌هاي خود راه پيروزي نهضت اسلامي را هموار کردند، و خصوصاً شهيدان والا مقام آن روز و نيز مرحوم آيت الله آقاي خادمي«قدّس‌سرّه‌الشّريف»، که در آن حادثه، بيت و خانۀ ايشان مأواي انقلابيون و مبارزان بود، را متواضعانه گرامي داريم.
سلام و درود خداوند بر همۀ آنان و بر همۀ شهيدان تاريخ اسلام و انقلاب اسلامي و بر امام شهيدان که با رهبري و هدايت خود، اين انقلاب عظيم را بنيان نهاد.
والسلام عليهم و رحمة الله و برکاته
حسين المظاهري
13/5/1390
