بِسْمِ اللَّهِ
الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
قال‌الله
تعالی: «إِنَّمايَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ»
حوزۀ علمیّۀ مقدّسۀ اصفهان، در طیّ قرون
متمادی تا به امروز، مهد پرورش بزرگ‌مردانی بوده است که علم و عمل و عقلانیّت و
اخلاص را در هم آمیخته‌اند و مشعل فروزان تعلیم و تربیت را در این حوزه کهن روشن و
پر فروغ نگاه داشته‌اند.
یکی از این عالمان عامل که در دورۀ معاصر از
ستارگان درخشان حوزۀ علمیّۀ اصفهان به شمار می‌رود استاد بزرگوار مرحوم حضرت آیت‌الله
آقای حاج شیخ احمد فیّاض«قدس‌سرّه‌الشّریف» است. این عالم پارسا و اخلاقی که علاوه بر
مراتب علمی، برخوردار از فضائل انسانی و خصوصاً وارستگی از تعلّقات و مقامات ظاهری
بودند، عمر شریف خویش را یکسره، مصروف تحصیل و تدریس معارف تابناک دینی و تعلیم
فضلاء و نیز تهذیب و تربیت نفوس ساختند و با عملِ عالمانه و منشِ اخلاقی خود، که
پارسایی و اخلاص در آن هویدا بود، سرمشق علمی روحانیّون و سایر طبقات جامعه گشتند.
این عالم عامل که در حوزۀ علمیّۀ اصفهان نزد
اساتید جلیل‌القدری نظیر آیات عظام سید مهدی درچه‌ای و میرزا ابوالمهدی کلباسی و
شیخ محمد حکیم خراسانی و سید محمد نجف‌آبادی«رضوان‌الله‌علیهم» و سپس در حوزۀ علمیّۀ مقدسۀ نجف اشرف در حضور
اساتید نامبردار آن دوران نظیر آیات عظام شیخ محمد کاظم شیرازی، سید عبدالهادی
شیرازی و سید جمال گلپایگانی«قدّس‌سرّهم» به تحصیل و کسب فیوضات علمی و معنوی
پرداخته بودند، خود نیز در مقام استادیِ فقه و اصول و اخلاق در حوزۀ اصفهان، منشأ
اثر و برخوردار از جایگاهی ممتاز گردیدند و سال‌های متمادی جویندگان علم و معرفت
از مجلس درس و بحث ایشان، بهره‌مند می‌گشتند.
اگر چه جامعیّت ایشان از جهت علوم و معارف
دینی، درحدّ بسیار شایسته‌ای بود، امّا روح اخلاص و صفای اخلاقی و معنوی این عالم
وارسته و فضائل والایی نظیر گریز از شهرت و بی‌اعتنایی به مقامات دنیوی و مناعت
طبع و ساده‌زیستی و نظم و انضباط و اهتمام ویژه به برنامه‌های درسی و حوزوی و
اجتماعی و تقیّد به ظواهر شرع و خصوصاً محبّت و مودّت وافر به آستان قدس اهل‌بیت
عصمت و طهارت«علیهم‌السّلام»، آن عالم بزرگوار را به یک معلّم اخلاقِ
عملی، تبدیل ساخته بود. امروز نیز یکی از نیازهای اساسی و با اهمیّت ما در حوزه‌های
علمیّه، التزام و اهتمام به همین روش‌های معنوی و منش‌های اخلاقی است و از این
ناحیه، رسالت و مسئولیّت خطیر و سنگینی بر عهدۀ همۀ علماء و روحانیّون و طلّاب
حوزه‌ها قرار دارد که بی‌توجّهی به آن و کم‌رنگ شدن آن، کیان حوزه‌های علمیّه را
در معرض مخاطرۀ جدّی قرار خواهد داد. خصوصاً در شرایطی که روحانیّت در صحنه‌های
گوناگون اجتماعی و سیاسی و مناصب حکومتی نیز، حضور یافته است، به شدّت باید مراقب
حفظ و ارتقاء روح اخلاق و تهذیب نفس و وارستگی از تعلّقات و منافع دنیوی بود و
سیرۀ عالمان پارسا و وارسته‌ای نظیر مرحوم آیت‌الله فیاض«قدّس‌سرّه» را در این زمینه مورد توجّه و عمل قرار داد.
خداوند روح مطهّر ایشان را با ارواح اولیاء
مطهّرینش«صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین» محشور فرماید و به همۀ ما توفیق اخلاص در
عمل و اهتمام به تعلیم و تعلّم را مرحمت فرماید.
از همۀ متصدّیان برگزاری این همایش و از
اهتمام شایسته‌ای که مسئولان گرامی مدرسۀ علمیّۀ امام صادق«علیه‌السلام» در تکریم نام و یاد اساتید و اساطین آن مدرسۀ
علمی کهن، مصروف می‌نمایند، و از همۀ شما شرکت‌کنندگان در این همایش صمیمانه تشکر
می‌کنم و تأییدات همگان را از خداوند سبحان خواستارم.
حسين المظاهري
اول شعبان 1436
30/اردیبهشت/1394
