اگر مى خواهيد همسر و فرزندتان از نظر روحى سالم باشند، بايد در
خانه «سخت گيرى» و «بهانه جويى» نكنيد. از «منفى نگرى» بپرهيزيد، «سعۀ صدر» داشته
باشيد و با سختى‌هاى زندگى و مصيبت‌ها مردانه مقابله كنيد. سعى كنيد با همسر خود مطابقت
و موافقت داشته باشيد كه در روايت مى خوانيم: «مرد به سبب اشتياق و ميل خانوادۀ
خويش غذا مى خورد. يعنى: مرد در خوراك هم با خانوادۀ خويش هماهنگ مى‌شود و طعام
مورد پسند آنها را مى‌خورد.» اين مطابقت در موارد ديگر نيز لازم است. مثلًا تا جایی که خلاف شرع و خلاف عرف نباشد، به گونه‌اى
لباس بپوشد كه با علاقه همسرش مطابقت نمايد و به شيوه‌اى تكلّم كند كه او مى‌پسندد.
بنابراين، هر كدام از مرد و زن بايد خود را با خانواده هماهنگ كند. از آنها پيروى
نمايد، نه اينكه مغرورانه آنها را به متابعت از خود فرا خواند.
از اين روايت درس مى گيريم
كه نه تنها در خانه نبايد سخت گيرى و بهانه جويى‌كنيم، بلكه لازم است از خانوادۀ خود
در چارچوب شرع و عقل، متابعت و با آنها موافقت نماييم تا موجب جلب محبّت و ازدياد
صميميّت وگسترش رفاقت در محيط خانه شويم.
اگر انسان در امورى كه شارع مقدّس اجازه داده است، عقل پسند هم هست
و با عرف مردم مسلمان نيز مغايرتى ندارد، سختگيرى كند و به تعبيرى عاميانه «مقدّس
مآب» باشد، تأثيرى منفى به دنبال خواهد داشت. فراموش نشود كه اگر در مقام موعظه و
نصيحت باشيم و در انديشه بيان مصالح و مفاسد هستيم، بايد در جلوگيري اطرافيان از
انجام گناهان و مکروهات، اصرار كنيم. ولى، در مقام عمل نبايد بر خانواده سخت
بگيريم كه اثرات نامطلوبى در پى دارد. از اين رو، اگر همسر شما كار مكروهى را به جاى
آورد، نبايد با شدّت و خشونت از آن جلوگيرى كنيد. چون ممكن است كه اينسخت گيري
باعث بروز لجاجت شود و نه تنها نتيجۀ مطلوب گرفته نمى‌شود، بلكه اثر معكوس نيز
خواهد داشت. برخى از تمايلات و خواسته‌هاى همسر و همچنين فرزندان، اگر در محيط خانه اشباع و برآورده شود، باعث پيش
گيرى از وقوع يك سلسله مفاسد در بيرون از منزل مى‌شود. بنابراين توصيه مى‌كنم كه
در خانه، مقدّس و متقّى باشيد، ولى هرگز «خشك» نباشيد و از سخت گيري‌هاى بى مورد و
بي‌جا در محيط خانه و در مورد همسر و فرزندان بپرهيزيد.
غالباً سخت گيري‌ها مطابق خواستۀ شرع مقدّس و عقل و عرف نيست. ما
بايد در جايى سخت بگيريم كه خداوند تعالى سخت گرفته باشد. البته، آن هم هرگز به
معناى خشونت و تندى نيست، بلكه منظور اين است كه در انجام واجبات و ترک محرمات، بايد
جدّى و محكم بود، امّا جديّت بايد بدون تندي و تنش و همراه با ملاطفت و مهرباني
باشد تا اثر کند.
