امربه معروف و نهى‌از منكر از اهمّ واجبات است و در نهجالبلاغه از اميرالمؤمنين«سلام‌الله‌عليه» روايت شده است كه همه واجبات در مقابل امربه معروف و نهى‌از منكر، قطره در مقابل دريا است. در قرآن و روايات فراوانى آمده است افرادى كه راجع به اين واجب بزرگ بىتفاوت هستند، در كيفر گناهكار در دنيا و آخرت شريك مىباشند، بنابراين بر هر مسلمانى لازم و واجب است كه در اين امر مهم و حياتى، به هر نحو كه بتواند كوتاهى نكند.
مسأله: امربه معروف و نهي‌از منکر مراتب دارد و از جمله مراتب اينکه انسان بايد قلباً از گناهکار بيزار باشد و با زبان و همراه با مهرباني و اگر مؤثّر واقع نشد با تندي به او بگويد و اگر نشد، از گناهکار قهر کند و رابطه، رفت و آمد و معامله‌اي با او نداشته باشد. اگر در جامعه با گناهکاران و افرادي که سر و کار با واجبات اسلامي ندارند، با اين مراتب رفتار شود، حتماً جامعه، اسلامي خواهد شد.
مسأله: کتک زدن، حبس و اعدام گناهکار، مربوط به حاکم اسلامي است و آمرين به معروف و ناهين از منکر در اين موارد بايد طبق ضوابط عمل کنند و خودسري نکنند.
مسأله: در امربه معروف و نهي‌از منکر گرچه احتمال تأثير شرط است ولي اگر همه بگويند، قطعاً تأثير دارد.
مسأله: در مقابل بدعت‌ها و توطئه‌ها و تهاجم فرهنگي همه بايد ايستادگي کنند، گرچه احتمال تأثير نباشد و اگر همگي ايستادند، قطعاً دشمن دست از توطئه و ايجاد بدعت بر مي‌دارد.
هرچه هست از قامت ناساز بي اندام ماست
ورنه تشريف تو بر بالاي کس کوتاه نيست
