منزل ‏دوّم بعد از مرگ، «عالَم‏ قيامت» است كه اين ‏عالَم نيز داراى‏ منازلى است: منزل نفخ صور، منزل اجتماع تمام انسان‌ها، منزل حسابرسى به اعمال انسان‌ها، منزل تحويل دادن نامه اعمال خوبان و بدكاران، منزل شفاعت، منزل عبور انسان‌ها از روى صراط و سپس جاى گرفتن در منزلگاه ابدى(بهشت براى نيكوكاران و جهنّم براى بدكاران).

در قرآن شريف درباره هر يك از اين منازل آيات فراوانى وجود دارد. ما اينجا براى اثبات وجود هر يك از اين منازل، آيه‌‏اى را مى‌‏آوريم و بحث مختصر درباره برخى از اين منازل و مسائل را در فصل‌هاى بعدى پى مى‌‏گيريم:

 نفخ صور: «وَ نُفِخَ فىِ الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِى السَّمواتِ وَ مَنْ فِى الْاَرْضِ اِلّا مَنْ شاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فيهِ اُخْرى فَاِذا هُمْ قِيامٌ يَنْظُرُونَ».[1]

»و در صور دميده مى‌‏شود پس همه كسانى كه در آسمان‌ها و زمين هستند مى‏‌ميرند مگر كسانى كه خدا بخواهد سپس بار ديگر در صور دميده مى‌‏شود ناگهان همگى بپا مى‌‏خيزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند».

اجتماع تمام آدميان: «اِنْ كانَتْ اِلّا صَيْحَةً واحِدَةً فَاِذا هُمْ جَميعٌ لَدَيْنا مُحْضَرُونَ».[2]

»فريادى بيش نيست ناگهان همگى نزد ما حاضر مى‌‏شوند».

حسابرسى اعمال: «وَ نَضَعُ الْمَوازينَ الْقِسْطَ لِيَومِ الْقِيامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئاً وَ اِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ اَتَيْنا بِها وَ كَفى بِنا حاسِبينَ».[3]

»ما ترازوى عدل را در روز قيامت بر پا مى‌‏كنيم پس به هيچ كس كمترين ستمى نمى‌‏شود، و اگر به مقدار سنگينى يك دانه خردل باشد ما آن را حاضر مى‌‏كنيم و كافى است كه ما حساب كننده باشيم».

اعطاء نامه اعمال: «فَاَمَّا مَنْ اُوتِىَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَه .... وَ اَمَّا مَنْ اُوتِىَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنى لَمْ اُوتَ كِتابِيَه».[4]

»پس كسى كه نامه عملش را به دست راستش مى‌‏دهند فرياد مى‌‏زند: نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد.... امّا كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌‏گويند: اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‌‏دادند».

شفاعت: «وَ لَا يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى» [5]

»شافعان و جز براى كسى كه خداوند متعال رضايت دهد، شفاعت نمى‌‏كنند».

صراط: «وَ اِنْ مِنْكُمْ اِلّا وارِدُها كانَ عَلى رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيّاً ثُمَّ نُنَجِّى الَّذينَ اتَّقَوا وَ نَذَرُ الظَّالِمينَ فيها جِثِيّاً».[6]

»و همه شما وارد جهنّم مى‏شويد، اين امرى است حتمى و قطعى بر پروردگارت، سپس آنها را كه تقوا پيشه كردند از آن رهايى مى‌‏بخشيم و ستمگران را كه به زانو درآمده‏اند در آن رها مى‏‌سازيم».

منزلگاه ابدى: «فَاَمَّا مَنْ طَغى وَ اثَرَ الْحَيوةَ الدُّنْيا فَاِنَّ الْجَحيمَ هِىَ الْمَأْوى وَ اَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى الْنَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَاِنَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأْوى».[7]

»امّا آن كسى كه طغيان كرده و زندگى دنيا را مقدّم داشته، جايگاه او دوزخ است و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوا باز دارد جايگاه او بهشت است»

 =================

پي‌نوشت‌ها:

1- زمر‌/‌68.

2- يس‌/‌53.

3- انبياء‌/‌47.

4- حاقّه‌/‌25 و 19.

5- انبياء‌/‌28.

6- مريم‌/‌72 - 71 .

7- نازعات‌/‌41 - 37.